مقایسه اثربخشی روش درمان شناختی ـ رفتاری با روش درمان شناختی مبتنی بر حضور ذهن تیزدل بر نشخوار فکری زنان نابارور افسرده

زمینه و هدف: زنان نابارور نسبت به زنان بارور فشار روانی و عواطف منفی بیشتری را تحمل می کنند. هدف این پژوهش مقایسه اثر بخشی روش درمان شناختی ـ‍ رفتاری با روش درمان شناختی مبتنی بر حضور ذهن تیزدل بر نشخوار فکری زنان نابارور بود. روش بررسی: در این مطالعه کارآزمایی بالینی از میان زنان نابارور، پس از اجرای آزمون افسردگی بک 2 و اجرای مصاحبه تشخیصی به وسیله روان پزشک، تعداد 30 نفر که افسرده تشخیص داده شدند، به صورت نمونه گیری مبتنی بر هدف انتخاب شده و به طور تصادفی در سه گروه مساوی جایگزین شدند. پس از اجرای مقیاس پاسخ به نشخوار فکری از سه گروه، در دو گروه به عنوان مداخله به ترتیب درمان شناختی ـ رفتاری (12 جلسه هفتگی) و درمان شناختی مبتنی بر ذهن آگاهی(8 جلسه هفتگی) اعمال شد، ولی گروه سوم به عنوان کنترل هیچ گونه درمان روان شناختی دریافت نکرد. پس از پایان دوره و یک ماه بعد از آن نیز همان آزمون برای هر سه گروه اجرا شد. داده ها با آزمون های آماری تحلیل کوواریانس، آزمون تعقیبی بنفرونی و تی وابسته تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان داد که هر دو روش درمانی قادر به کاهش نشخوار فکری در زنان نابارور بودند. هم چنین نتایج حاکی از توانایی بیشتر روش درمان حضور ذهن در پیش گیری از عود افسردگی بود. نتیجه گیری: روش های درمانی شناختی ـ رفتاری و درمان شناختی مبتنی بر حضور ذهن تیزدل از کارآیی لازم برای درمان افسردگی برخوردار هستند، اما درمان حضور ذهن به واسطه عود کمتر ارجحیت بیشتری دارد. واژه های کلیدی: